Plattdeutsch sprechen

Dat Mönsterland

Verfasser: Ludger Besse

 

Dat Mönsterland, dat is keen Land

met Alpen un grout´t Water drin,

et wass un is doch weltbekannt

düör´t Schwattbrout, un den Speck van´t Swien.

 

Van Mönster, hät dat Land sin´n Naomen,

de Stadt, se ligg dao midden drin,

met Aasee un Botansken Gaorn,

Dom un Schloss man hier ouk fin´d.

 

Gröün un flach is´t Mönsterland,

Wallhiëgen hier te finnen sind,

Koppwiën staoht an´n Wiägesrand,

stellt üöhre Kroun´ in´n brusigen Wind.

 

Daotüschken staoht ouk houge Büschk

met Eiken un met Böcken drin.

Se haolt Paohl bi Sturmgebrüs,

staohlhatt mot üöhr Holt wull sin.

 

Buernhüöf süht man van wieten,

piekfein de Hüs´ un ouk de Ställ´.

De Bueslüe´, dat mot man wiëten,

Daag un Nacht dat Land bestellt.

 

In´n Norden liegt´ de Biärg´ van´n Teuto´,

üm Billerbiëk de Boumbiärg´ sind,

de Buorkenbiärg nao Westen tou,

ut Ost bläöst üöwer´t Egge´ de Wind.

 

Riängen gifft in´t Mönsterland

So vull, dat is ´ne Pracht,

de Wolken lad´t vüörn Teuto aff

üöhre natte Fracht.

 

Et riängt ouk mangsen wull te dull,

dann steiht dat Water blank up´t Land.

De Biëcken sind ouk üöwervull,

´t süht ut dann, äs an´ne Waterkant´.

 

Wenn dat in´n Winter dann passeert,

un früsst et ouk nao unner Null,

för Kinner gifft dann een Plasseer,

Schlittschouh loupen, un dat dull.

 

Hier gifft nao Düörper blank un fin,

äs Olfen, Siäpro off Südkiärken?

De Hüser glänzt in´n Sunnenschien,

hier löt´t sik liäwen, - moss die miärken.

 

Naturschutz wett ouk grout geschriëwen,

in Olfen gifft de Stiëverauen,

de Lüe, se kuemt van wiet weg hiär,

üm Rinner, Piär´ un Iësel te beschauen.

 

Un eerst de mönsterlänner Jugend,

ganz besunners de von´t Land,

in Olfen läert se plattdütsk küern,

dat is doch allerhand.

 

De Lüe sao trü, dat Land sao gröün,

dat Vee sao bunt up Klai un Sand,

de Büschk sao houch, de Hiëgen schöün,

Guott bewahr dat Mönsterland.